Slechte winnaars?

Zaterdag 14 december, The Sea Devils Heren 1 op het programma. Een gedegen middenmoter die vooral weinig punten tegen krijgt. De laatste wedstrijd voor de winterstop waar erg naar uit werd gekeken. Arjan Visser gunde zichzelf een extra lange vakantie en was helaas niet van de partij. Jammer omdat hij toch altijd de nodige punten mee pakt, maar nog vervelender omdat hij normaal 40 minuten speelt. En dat is moeilijk op te vangen in dit team bejaarden…

Maar goed, vol goede moed toch aan de bak gegaan! De iets minder bejaarde tegenstander had helaas weinig zin in een potje basketbal en ging lekker kamperen in de bucket in zone-formatie. Het duurde even, maar toen the challengers door hadden dat ze tegen een zone speelden en alle spelers het verschil tussen rechts en links wisten (nu hou ik er over op Guus), werd er toch nog aardig op los gescoord. Voornamelijk Fred vanaf de drie en Guus onder het bord wisten het netje te vinden. Eind eerste kwart 17-7, gaatje geslagen.

Het tweede kwart ging gezapig verder en leverde niet meer punten op dan 10 voor the challengers en 8 voor de tegenstander, snel door naar de rust, want daar was iedereen aan toe.

The Sea Devils kwamen bloedfanatiek uit de kleedkamer en beginnen zowaar raak te schieten en drives te maken. The challengers waren redelijk van de leg, want zij hadden deze verassende wending (zoals eigenlijk iedere wedstrijd, maar blijkbaar went het niet) niet aan zien komen. De sea devils liepen 6 punten in met een stand van 36-30 op het bord na drie kwarten. Een mini voorsprong van 6 puntjes, zou het dan toch mis gaan?

Nee natuurlijk niet! In het vierde kwart werd er orde op zaken gesteld en liepen the challengers uit naar een comfortabele voorsprong. Eindstand 60-42. Geen moment in gevaar, punten in de pocket, etc. Toch was er nog een opvallend voorval in de laatste seconden van de wedstrijd. Met nog een paar seconden te spelen en een ruime voorsprong voor the challengers, hadden the challengers balbezit. Normaal gesproken dribbel je dan de tijd uit, de wedstrijd is immers gespeeld. Men valt niet aan, men verdedigd niet. Een nette, beschaafde manier om een wedstrijd te eindigen. Nu moest ik toch terug denken aan een fragment dat ik eerder in een aflevering van Top Gear had gezien. Richard Hammond wint een wedstrijd en pepert dat vervolgens goed in bij zijn tegenstander. Er bestaan dus niet alleen slechte verliezers, maar ook slechte winnaars. (mocht je het fragment niet kennen http://www.youtube.com/watch?v=jH7M5elnU8A). welnu, wat gebeurt er in de laatste seconden? Freek de Bruijn, die overigens een uitstekende wedstrijd speelde, kon het niet laten om tegen een uitgeputte tegenstander, die niet meer verdedigde, toch nog naar het bord te gaan in de laatste seconde en 2 punten aan zijn saldo toe te voegen. Schande? Belachelijk? Asociaal? Of gewoon goede inzet. Hij is morgen jarig dus hou ik het voor deze ene keer op het laatste, mede omdat Guus aangaf dat hij precies hetzelfde had willen doen… the challengers heren 3, een schande voor de sport… gelukkig is er nu winterstop, geen moment te laat.

Voor de puntentellers:
R. Berkhout: 4

Uitslag: wij: 60 zij: 42
Wie scoorde er?
Prutser: 1
Dre, score: 11
Fritzie, score: 6
Becks, score: 10
Fredje, score: 25
Sumo, score: 3